Auchan, Roncq

Al sedert ik een kind was ging ik met mama, tante Monique en haar zoon Jan naar "de Auchan" in Roncq.

Enige nostalgie is mij dus niet vreemd. Meer dan twintig jaar geleden was de Auchan een paradijs voor ons. Overal kon men nieuwe en rare dingen proeven aan standjes, bemand door
mevrouwen die een centje wilden bijverdienen.
Bovendien was het ook ingepland in een soort winkelgallerij waar je naast een naf-naf winkel ook soft-ijsjes kon eten. Uniek in die tijd.

Naar de Auchan gaan, dat was avontuur. Telkens gebeurde er wel iets spectaculairs, dat later met veel verve nog werd aangedikt. Kwestie van iets interessants te vertellen te hebben.
Zoals die ene keer toen Jan en ik, beiden tieners, er niets beter op hadden gevonden om een stapel toiletpapier van wel 1000 rollen omver te krijgen, door juist het onderste pak er uit te trekken.
Ook chaos en commotie toen bleek dat er een dolle schutter aan de kassa stond die enkel schoten in het plafond loste en wij met gans onze compagnie van schrik ons verscholen in de kledijrekken. Ja toen hebben we niet veel gekocht, want mama en tante Monique wilden onmiddellijk en linea recta naar huis.

Hoeveel keer is mama met haar geit gestopt langs de weg onder de strenge vermaning dat als we niet ophielden met ruzie maken ze ons ging achterlaten in Frankrijk. En wij arme kindjes geloofden haar...tot we de Belgische grens naderden.

De Auchan, wat een tijd...en nu ga ik er sebiet zelf naartoe. Niet om door de gangen te rossen op zoek naar hapjes en catchy speelgoed, neen om pampers te kopen, als een verantwoordelijke ouder. Binnen een paar jaar gaat onze prinses misschien samen met de Babette van Jan ook mee en zal ik ook via de luidspreker moeten laten omroepen "Kleine Ophélie wordt gevraagd naar kassa 57 te komen"...Help.