Pépé

Mijn ouders zijn op reis. Als enige kleindochter heb ik (en natuurlijk R. ook) de taak om voor pépé te zorgen en hem ook te entertainen. Dit wil zeggen dat hij op zaterdag en zondag komt eten, waardoor menu aanpassingen noodzakelijk zijn. Modern voedsel vindt hij maar niets, dus geen pasta's, quiche, scampi, .... En hij eet graag lekker. En drinken doet hij ook. Al is hij 90, hij aperitieft enkel met Ricard. Chips daarentegen eet hij ook: Lays, hot chili....

Hij weet wat hij wil, de taak houdt dus ook in: boodschappen doen: echte krabsla van Delhaize (geen surimi-brol), echte schotse gerookte zalm (straf gerookt), saucisson van het kraam van de markt en nergens anders (zacht gerookt), schel kaas van de beenhouwer om de hoek, WIT toiletpapier,.... En ga zo maar verder. Bijna een full-time weekend ben je er mee bezig.

En dan niet vergeten dat hij graag telefoneert. Om zeven uur 's morgens telefoon om te zeggen 'ik voel me niet zo goed, de dokter moet onmiddellijk komen, maar hij neemt niet op. Regel jij dit even' (om dan ongerust langs te gaan om 9u en meneer te zien zitten tussen al zijn vrouwelijk bezoek, grapjesmakend). Om 20u 's avonds om te zeggen dat zijn kiwi's (15 (!) Gold) die hij de dag ervoor geleverd kreeg, op zijn....

Verwend dat wel, maar we zijn blij dat we het mogen doen.

De tand

Onze prinses heeft sedert zaterdag een minuscule tand. De randjes zitten er al door, maar de tand is er dus nog niet volledig uit.

Geheel onverwacht, ze was de voorbije dagen niet lastiger of huileriger én de pediater had ons in het begin van de week gezegd dat er nog geen tanden te voelen waren.

Sedert ze haar tand heeft lijkt ze nog meer te kauwen op vanalles: doekjes, spenen, kleren,....

Ze wordt groot ons meisje!

Werk

Niet alleen het begin van het gerechtelijk jaar brengt veel drukte, gedoe en werk meer. Maar er zijn ook de onverwachte dingen. Zaken die onverwacht worden uitgesteld, uitlopen. Cliënten die niet komen opdagen, waardoor het wachten nog nuttelozer wordt. Zittingen overal ten lande die nodeloos lang duren omdat iedereen zijn zaak wil behandelen na het gerechtelijk verlof....Naast Ophélie die nu alleen slaapt en de organisatie van haar kamertje kwamen er dan ook tal van avondactiviteiten zoals etentjes, voordrachten, K&G...bij. En vanaf zaterdag mogen we weer pépé-sitting doen, want mijn ouders gaan 14 dagen op reis. Maar met een beetje organisatie geraak je al een heel eind verder. Eén dag met een keer.

Cijfers

De laatste cijfertjes aan 6.5 maand (ik ben de tel in weken kwijtgeraakt):

• 9.390 kg
• 71 cm
• mollig en gezond

Nog goed nieuws, maar toch niet te veel stoefen: sedert ze alleen op de kamer slaapt, heeft ze de eerste nacht doorgeslapen (wij niet, want we gingen om de twee uur zien of alles in orde was...), en de drie nachten erna telkens één keer wakker geworden en zonder interventie onzentwege opnieuw ingeslapen. Als dat niet flink is.

Slapeloze mie

Onze prinses neemt het niet zo nauw met onze nachtrust. Enkele weken geleden werd ze wel 10 keer per nacht wakker. Alhoewel wakker is veel gezegd. Ze wordt onrustig en weent (of roept), als je haar tuut dan geeft wordt ze opnieuw rustig. Heb je malchance dan herhaalt dit scenario zich dus meer dan 10 keer per nacht. Geef je haar tuut niet, dan begint ze echt te wenen en geraakt zo geëxciteerd dat ze echt wakker wordt en niet meer wil inslapen. Sedert een week ofzo voegen we nu bij haar laatste fles 6 lepeltjes Bambix zeven granen bij. In het begin leek dat te helpen, want dan moesten we maar drie keer per nacht uit bed. Vannacht spande wel de kroon, minstens 10 keer uit bed in een tijdsspanne van een uur en dan klaarwakker. Eerst zingen, dan beetje wenen, dan zingen. Uit ellende hebben we ze dan bij ons in bed gelegd (ik weet het, af te raden, maar na zes maanden verstoorde nachtrust...), geslapen als een roos van 4uur tot 7uur. Wij waren gekraakt...In haar ganse leventje heeft ze misschien al zes nachten doorgeslapen.

De diagnose is dus:

• overdag een dutje 's morgens van één uur en 's middags van hetzelfde. Ondanks weinig slaap is ze niet lastig of neuterig (meestal)
• eten rond 21u, slapen rond 21.30 à 22u
• wakker worden rond 2u (nooit eerder)
• onrustig zijn tussen 2u en 5u, zonder wakker worden, te sussen met tuut, behalve de twee laatste dagen (mét wakker worden dus).

Ik weet het ook niet meer hoor, is dit normaal? Hoort het erbij? Hebben bepaalde kinderen minder slaap nodig? Is haar fles te zwaar, ligt het op haar maag? Of heeft ze honger? (toen we nog nachtvoeding gaven, werd ze NOOIT wakker, behalve als haar uur om te eten er was).

In elk geval voelen we ons als zombies en toegegeven, op bepaalde dagen kan je er beter tegen, maar vandaag dus blijkbaar niet. Mijn ogen pieken en ik voel me moe, moe, moe.

Heeft er iemand tips? Help.

Pompoenschieting

Toen ik er de eerste keer van hoorde, dacht ik dat het een grap was. Maar neen hoor, onze mannelijke vrienden J. en N. beweerden bij hoog en bij laag dat er in het naburig dorp B. aan deze "sport" werd gedaan. Vandaag is het zover, zelfs een Europees kampioenschap pompoenschieten. Stel je voor groepen (overwegend) mannen die een soort katapult of ander oorlogstuig bouwen om dan een pompoen zover mogelijk te schieten. Uit goede bron weet ik dat er gisteren al een eerste slachtoffer viel: een naburig tuinhuis werd herleid tot puin. Reden: door pompoenen geraakt.
En daar gaan onze mannen vanmiddag dus naartoe. Hmm, vanavond pompoensoep?