Soms is iets niet wat je denkt dat het is. Soms kom je in situaties terecht waar je slechts één kant van het verhaal hoort en je je een bepaald beeld vormt. Nuancering komt er dan pas als je ook de andere kant hoort van de story. Het klassieke verhaaltje van "maar we leven enkel als broer en zus", "blijven samen om de kinderen", "tuurlijk ga ik mijn partner verlaten om met jou een toekomst op te bouwen". Of aan de andere kant "ze stelde niets voor voor mij", "jij bent echt de vrouw van mijn leven, zij was enkel een vlucht voor onze problemen", "nu heb ik beseft dat jij de ware bent"...
Elke dag passeren ze opnieuw op mijn buro. Elk zijn eigen waarheid. Elk zijn verhaal. Een balans tussen de twee is moeilijk te vinden. Maar toch, als het in je vriendenkring gebeurt is het des te pijnlijker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten